Assassin's Creed 2 ve 3, dizinin şimdiye kadar gördüğü en iyi yazmaya neden oldu?

Assassin's Creed serisindeki en ikonik anlardan biri, Hayham Kenway'in takımını Yeni Dünya'da topladığı Assassin's Creed 3'te erken ortaya çıkıyor. Oyuncular başlangıçta Haytham'ın gizli bir bıçak kullanımı ve serinin sevilen kahramanı Ezio Auditore'u anımsatan karizmatik tavrı göz önüne alındığında, bir grup suikastçıya katıldıklarına inanmaya yönlendiriliyor. Bu noktaya kadar Haytham, Yerli Amerikalıları özgürleştirerek ve İngiliz redcoats ile yüzleşerek kahramanı oynadı. Vahiy, "Anlama Babası bize rehberlik etsin" ifadesini ortaya çıkardığında gelir ve Tapınakçıları, suikastçıların yeminli düşmanlarını takip ettiğimizi açıkça ortaya koyar.

Bu bükülme, Assassin's Creed'in hikaye anlatma potansiyelinin zirvesini örneklendirir. Orijinal oyun, hedefleri izleme, anlama ve ortadan kaldırma konseptini tanıttı, ancak karakter gelişimiyle mücadele etti ve hem Altaïr'i hem de hedeflerini kişiliğe sahip olmayan bıraktı. Assassin's Creed 2, ikonik Ezio'yu tanıtarak bu şekilde gelişti, ancak Assassin's Creed: Brotherhood'daki Cesare Borgia gibi antagonistlerini geliştirmede hala yetersiz kaldı. Assassin's Creed 3'e kadar Amerikan Devrimi'nin zeminine karşı koyana kadar, Ubisoft hem avcıyı hem de avcıyı tamamen ettirdi. Bu yaklaşım, sorunsuz bir anlatı akışı ve oyun ve hikaye arasında mükemmel bir denge yarattı, bu da sonraki oyunların henüz eşleşmediği bir uyum.

Assassin Creed'in mevcut RPG dönemi iyi karşılanmış olsa da, oyuncular ve eleştirmenler arasında artan bir fikir birliği, dizinin aşağı doğru bir yörüngede olduğunu gösteriyor. Bu düşüşle ilgili teoriler değişir. Bazıları bunun Anubis ve Fenrir gibi mitolojik figürlerle savaşmak gibi giderek daha fantastik unsurlardan kaynaklandığını iddia ediyor. Diğerleri, çeşitli romantizm seçeneklerinin eklenmesini veya Assassin's Creed Shadows'taki Afrika samurayları Yasuke gibi tarihsel figürlerin tanıtılmasını eleştiriyor. Şahsen, serinin düşüşünün, geniş sanal alan ortamları tarafından gölgede bırakılan karakter güdümlü anlatılardan uzaklaşmaktan kaynaklandığına inanıyorum.

Zamanla, Assassin's Creed, diyalog ağaçları, XP tabanlı seviyelendirme, yağma kutuları ve kapsamlı dişli özelleştirmesi de dahil olmak üzere RPG ve canlı servis öğelerini dahil etmek için aksiyon-macera köklerinden gelişti. Ancak, oyunlar büyüdükçe, daha içi boş hissetmeye başladılar. Bu sadece tekrarlayan yan görevlerde değil, aynı zamanda hikaye anlatımının kendisinde de açıktır.

Örneğin, Assassin's Creed Odyssey, Assassin's Creed 2'den daha fazla içerik sunarken, çoğu daha az cilalı ve daha az sürükleyici hissediyor. Oyuncu seçiminin, daldırmayı arttırmak için diyalog ve eylemlerle dahil edilmesi, genellikle ince gerilmiş hisseden, serinin daha önceki, daha odaklanmış anlatılarının keskinliğinden yoksun olan senaryolara neden olur. Xbox 360/PS3 dönemindeki karakter gelişimi, Ezio'nun tutkulu beyanıyla örneklenen "Beni takip etmeyin, başka kimseyi takip etmeyin!" Savonarola'yı yendikten sonra ve Hayham'ın oğlu Connor'a son sözleri:

"Yanağını okşamak ve yanıldığımı söylemek niyetim olduğunu düşünme. Ağlamayacağım ve ne olabileceğini merak etmeyeceğim. Anladığınızdan eminim. Yine de, bir şekilde seninle gurur duyuyorum. Büyük bir inanç gösterdin. Güç. Cesaret. Tüm asil nitelikler. Seni uzun zaman önce öldürmeliydim."

Anlatı kalitesi de başka şekillerde acı çekti. Modern oyunlar genellikle çatışmayı net bir iyiye karşı kötülük savaşına aşırı derecede basitleştirirken, daha önceki oyunlar suikastçılar ve Tapınaklar arasındaki nüanslı ahlaki gri alanları araştırdı. Assassin's Creed 3'te, her Templar'ın son sözleri Connor'un inançlarına meydan okuyor ve oyuncunun kendilerini sorgulamasını istedi. William Johnson, Tapınakçıların Kızılderili soykırımını engelleyebileceğini öne sürüyor, Thomas Hickey suikastçıların misyonunu gerçekçi olmayan olarak etiketliyor ve Benjamin Kilisesi, perspektiflerin gerçekliği şekillendirdiğini, İngilizlerin kendilerini kurban olarak görüyor. Haytham, Connor'un George Washington'a olan inancına meydan okuyor ve yeni ulusun despotik doğasını tahmin ediyor - Washington'un, Haym'ın müttefiki Charles Lee'nin değil, Connor'un köyünün yakılmasını emrettiği ortaya çıktığında güçlendirildi. Oyunun sonunda, anlatı oyuncuları cevaplardan daha fazla soru ile bırakarak hikayeyi zenginleştiriyor.

Geriye dönüp baktığımızda, Jesper Kyd tarafından bestelenen Assassin's Creed 2 film müziğinden "Ezio'nun Ailesi" nin kalıcı çekiciliği, dizinin karakter odaklı hikaye anlatımındaki gücünü yansıtıyor. Melankolik gitar telleri, sadece Rönesans ortamından ziyade Ezio'nun kişisel kaybını uyandırıyor. Mevcut Assassin's Creed Games'in geniş dünya inşası ve grafiklerini takdir etsem de, dizinin sonunda hayranları büyüleyen odaklanmış, karakter merkezli hikayeler sunarak köklerine döneceğini umuyorum. Bununla birlikte, büyük kum havuzlarının ve canlı hizmet modellerinin egemen olduğu günümüz pazarında, böyle bir değişim iş stratejileri ile uyumlu olmayabilir.