Yoko Taro chwali ICO jako arcydzieło, które zrewolucjonizowało gry wideo

Yoko Taro, znany twórca Nier: Automata i Drakengard , niedawno omawiał głęboki wpływ ICO na gry wideo jako medium artystyczne. Wydany w 2001 roku dla PlayStation 2, ICO osiągnął status kultowy ze względu na minimalistyczną estetykę i sugestywną, bez słowa narrację.

Taro podkreśliła innowacyjną podstawową mechanikę gry - prowadząc Yordę, trzymając ją za rękę - jako rewolucyjne odejście od ustalonych norm rozgrywki. Zauważył, że „gdyby ICO wymagał od ciebie noszenia walizki wielkości dziewczyny, byłoby to niezwykle frustrujące”. Nacisk na prowadzenie innej postaci był przełomowy, kwestionując konwencjonalne pojęcia interakcji gracza.

W tym czasie udany projekt gry często priorytetowo traktował angażującą rozgrywkę nawet z uproszczoną wizualizacjami. ICO zakwestionowało to, priorytetem głębokości emocjonalnej i rezonansu tematycznego w stosunku do czysto mechanicznych innowacji. Taro uważa, że ​​ICO wykazało, że sztuka i narracja mogą przekroczyć swoją rolę jako zwykłe ozdoby, stając się integralną częścią ogólnego doświadczenia.

Nazywając ICO „epoch-raking”, Taro przypisał mu znacząco zmianę przebiegu rozwoju gier. Pochwalił jego zdolność do przekazywania głębokiego znaczenia poprzez subtelne interakcje i atmosferyczne budowanie świata.

Poza ICO Taro cytował Undertale (Toby Fox) i Limbo (PlayDead) jako inne wpływowe tytuły, które wpłynęły zarówno na jego pracę, jak i branżę. Twierdził, że te gry rozszerzyły ekspresyjne możliwości interaktywnych mediów, udowadniając zdolność gier wideo do zapewnienia głęboko poruszających i stymulujących intelektualnie doświadczeń.

Uznanie Taro dla tych tytułów oferuje cenny wgląd w kreatywne źródło własnych projektów i podkreśla ciągłą ewolucję gier wideo jako dynamicznej i ekspresyjnej formy sztuki.