"Nieuwe Oblivion: Remake Look, Remaster Feel"

Toen Bethesda eerder deze week de Oblivion onthulde, was mijn eerste reactie een van puur ongeloof. De reis van 2006 door Tamriel, ooit ontsierd door zijn eigenzinnige, aardappelgezicht en wazige landschappen met lage resolutie, is nu omgezet in de meest visueel verbluffende inzending in de Elder Scrolls-serie tot nu toe. Mijn verwachtingen voor remasters waren getemperd door eerdere ervaringen, zoals de Mass Effect Legendary Edition en Dark Souls Remastered , die nauwelijks afwijkden van hun Xbox 360 -oorsprong. Maar het zien van de keizerlijke stad die ik bijna twee decennia geleden verkende, herboren met Unreal Engine 5 en Ray Tracing was ronduit verbazingwekkend. Naast de visuele revisie beschikt het spel aan verbeteringen in gevechten, RPG -systemen en tal van andere details. Dit bracht me ertoe om me af te vragen of Bethesda en virtuo's hun project verkeerd hadden genoemd. Zou dit echt de vergetelheid kunnen worden geremasterd , of was het passend een remake ?

Het blijkt dat ik niet de enige was die hierover nadenkt. Veel fans en zelfs Bruce Nesmith, de senior game -ontwerper van de originele Oblivion , hebben betoogd dat de term "remaster" de reikwijdte van het project mogelijk niet volledig inkapselt. Toch werd het, na mezelf enkele uren in het spel onder te dompelen, duidelijk: Oblivion Remastered kan verblinden als een remake, maar het speelt fundamenteel als een remaster.

De reden * Oblivion Remastered * verschijnt als een remake is eenvoudig: VirtuoS heeft elk actief zorgvuldig opnieuw ontworpen vanaf de grond. Van bomen tot zwaarden tot afbrokkelende kastelen, alles wat je op het scherm ziet, is gloednieuw, in lijn met moderne grafische normen. De game is niet alleen prachtig getextureerd, maar ook verbeterd met verbluffende verlichting en een nieuw fysica -systeem waardoor elke pijl- en wapenstaking een impactvol aanvoelen. Hoewel de personages die je ontmoet hetzelfde zijn als die uit 2006, is elk NPC -model nagebouwd. Deze revisie is bedoeld om nostalgie niet op te roepen, maar om aan de grafische normen van 2025 te voldoen, waardoor het de mooiste Bethesda Game Studios RPG tot nu toe is. Als ik het had gezien voordat de geruchten begonnen, heb ik het misschien aangezien voor *de Elder Scrolls 6 *.

Het gaat echter niet alleen om visuals. Het gevechtssysteem is vernieuwd, waardoor Swordplay aantrekkelijker is dan ooit. De camera van de derde persoon werkt nu soepel met de toevoeging van een reticule. Elk menu, inclusief de Quest Journal, Dialogue en Minigames zoals Lockpicking en Persuasion, heeft een nieuwe interface ontvangen. Het originele, vaak bekritiseerde nivelleringssysteem is vervangen door een meer intuïtieve hybride van Oblivion en Skyrim -mechanica. En ja, je kunt eindelijk sprinten. Met zulke uitgebreide visuele en gameplay -upgrades is het gemakkelijk om te pleiten voor zijn classificatie als een remake.

Toch blijft het onderscheid tussen remasters en remakes troebel. De industriële normen voor deze voorwaarden bestaan ​​niet, wat leidt tot inconsistent gebruik. Rockstar's "definitieve editie" remasters van de Grand Theft Auto- trilogie behouden bijvoorbeeld hun PlayStation 2-tijdperk blockiness ondanks opgeheleefde texturen en moderne verlichting. De crash Bandicoot N. Sane Trilogy , daarentegen, bestempelt ook een remaster, bevat geheel nieuwe grafische middelen en lijkt op een modern spel. Remakes zoals Bluepoint's Shadow of the Colossus en Demon's Souls worden helemaal opnieuw opgebouwd, maar blijven trouw aan hun originelen, terwijl Resident Evil 2 en Final Fantasy 7 remake de gameplay en het verhaal aanzienlijk veranderen. Deze voorbeelden illustreren het ontbreken van een uniforme filosofie bij het categoriseren van remakes.

Historisch gezien werd een spel opnieuw opgebouwd in een moderne motor als een remake beschouwd, terwijl remasters werden gezien als beperkte upgrades binnen de oorspronkelijke technologie. Deze definitie is echter steeds meer verouderd. Een meer actueel begrip kan een remaster classificeren als een grafische revisie die het ontwerp van de originele game bewaart, met kleine gameplay -verbeteringen. Onder deze definitie zou Demon's Souls en Metal Gear Solid: Delta worden beschouwd als remasters, waarbij de term "remake" wordt gereserveerd voor games die een nieuwe kijk op klassieke concepten bieden.

Nieuwe verlichting, bont en metalen effecten zijn slechts het topje van de ijsberg van de veranderingen van Oblivion Remastered . Image Credit: Bethesda / Virtuosby die deze definities aanneemt, wordt duidelijk dat Oblivion Remastered toepasselijk wordt genoemd. Terwijl de nieuwe activa en Unreal Engine 5 Ray Tracing het gloednieuw maken, blijft de onderliggende structuur die van een 20-jarig spel, zorgvuldig bewaard door Bethesda. Zoals de studio verklaarde: "We hebben naar elk deel gekeken en het zorgvuldig opgewaardeerd. Maar bovenal wilden we nooit de kern veranderen. Het is nog steeds een spel uit een vorig tijdperk en zou als één moeten voelen."

Dit behoud van het oorspronkelijke tijdperk is duidelijk in verschillende aspecten van het spel. De laadschermen achter elke deur, de verwarrende overtuiging -minigame, de simplistische stadsontwerpen en de gebogen NPC -interacties die allemaal teruggooien naar de jaren 2000. Zelfs het gevecht behoudt, ondanks zijn upgrades, een gevoel van onthechting. De aanwezigheid van bugs en glitches onderstreept verder de toewijding van de game om zijn oorspronkelijke charme te behouden.

Recente releases zoals Obsidian's Avowed markeren de vooruitgang in game -ontwerp, waardoor de mechanica van Oblivion Remastered gedateerd aanvoelen. Deze geremasterde klassieker biedt echter nog steeds veel om van te genieten in 2025. De wereld blijft betoverend, gevuld met mysteries en eigenaardigheden. De ambitie van zijn dynamische goblin -oorlogen en ingewikkelde queststructuren valt nog steeds op en bieden een verfrissend gevoel van spelersvrijheid. Toch onthullen de dialoog, systeeminterconnectiviteit en niveauontwerp van de game zijn leeftijd. Een echte remake zou deze elementen hebben bijgewerkt, maar Oblivion Remastered gaat over het herbeleven van het verleden.

Wat denk je dat de nieuwe vergetelheid is? ------------------------------------------

Het is een remake. Het is een remaster. Het is iets anders en we hebben er een nieuw woord voor nodig.

ANTWOORDSEE RESULTATEN In het rijk van de film, Remakes zijn nieuwe producties met volledig nieuwe casts, bemanningen en scripts, terwijl remasters bestaande films zijn verbeterd om te voldoen aan moderne visuele normen. * Oblivion Remastered* weerspiegelt deze filmrestauraties en duwt de visuele kwaliteit tot het uiterste door de buitenkant van de game in een nieuwe motor opnieuw te maken. Toch blijft het in de kern een product van de jaren 2000. Als Alex Murphy, uitvoerend producent bij Virtuo's, zei het toepasselijk tijdens de onthullingsstroom: "We beschouwen de Oblivion -game -engine als de hersenen en Unreal 5 als het lichaam. De hersenen drijven de hele wereldlogica en gameplay en het lichaam brengt de ervaring tot leven waar spelers bijna 20 jaar van hebben gehouden."

Oblivion Remastered is precies wat het beweert te zijn, en de prestaties ervan mogen niet worden onderschat. In plaats van het een remake te labelen, moeten we het gebruiken als benchmark voor remasters van andere grote AAA -ontwikkelaars. Dit is de standaard waar Mass Effect Legendary Edition naar had moeten streven, in plaats van alleen een opgeruimde heruitgave te zijn. Dit is wat Grand Theft Auto: de trilogie had moeten zijn gericht, in plaats van zich een cynische geldgreep te voelen. Oblivion Remastered is een bewijs van de passie en toewijding van zijn makers en biedt een visueel verbluffende maar toch trouwe weergave van een geliefde klassieker.